اشکال اینجاست که یک ناظر پخش فکر می کند از محمود کریمی بیشتر می فهمد
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۹۵۴۷۱
قطع اظهارات یکی از مداحان سرشناس درباره‌ی حجاب در ویژه‌برنامه ولادت پیامبر اکرم(ص) که شامگاه جمعه، ۲۲ مهر ماه از شبکه سه سیما روی آنتن رفت، در ساعات اخیر پرسش‌برانگیز بوده است. در این زمینه سوالاتی از این دست شکل می گیرد، رسانه ملی که نقدهایی اینچنین از سوی افرادی مانند محمود کریمی را برنمی‌تابد، چگونه می‌خواهد بیننده جوان خود و یا در نگاهی کلان‌تر، افرادی از گرایش‌های فکری متفاوت را پای کانال‌هایش بنشاند؟
خبرنگار ایسنا در پی این پرسش، با یک برنامه‌ساز مذهبی گفت‌وگو کرده است که ساخت برنامه‌های مذهبی و محرمی "یک قرن با حسین(ع)"، "میراث مرثیه"، "ناگفته های عاشورا" و "عتبات کلمات" را در کارنامه کاری اش دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مهدی زنگنه، برنامه‌ساز و نویسنده برنامه‌های مذهبی تلویزیون ابتدا با انتقاد از عملکرد صداوسیما، تصریح کرد: در مملکتی که روی آنتن زنده صحبت مداح رسمی جمهوری اسلامی سانسور می‌شود، یعنی باید فقط حرف‌هایی بزنید که ما می‌گوییم، ما دوست داریم، ما دلمان می‌خواهد و وقتی هم می‌پرسیم شما چه کسانی هستید، می‌بینیم به اسم جوان انقلابی مومن، عده ای افراد بی سواد که واقعا هم انقلابی نیستند خودشان را معرفی می کنند! اینجا من سوال دارم. انقلابی کیست؟ افراد جسور نه ترسو.
وی ادامه داد: ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که هنوز یک سال از انقلابش نگذشته بود که شهید بهشتی با رئیس حزب توده در تلویزیون می نشست و مناظره می کرد اما وقتی ما همین گفت و گوها را از تلویزیون گرفتیم هر بلائی سرمان می آید و مدام هم می گویند گفت و گو کنیم! با چه کسانی گفت و گو کنیم وقتی فضای گفت‌وگو باز نیست؟
این برنامه ساز همچنین به نکاتی دیگر در ادامه همین بحث اشاره کرد و گفت: مشکل از جایی شروع می شود که عده ای حداقل، در خیلی از مسائل فرهنگی اجتماعی و سیاسی ایران فکر می کنند لیاقت دارند برای حداکثر تصمیم بگیرند. در فضاهای فرهنگی این اتفاق همیشه بوده است. ما در کشوری زندگی می کنیم که روزگاری مرحوم محمدرضا لطفی، استاد موسیقی ایران اگر در هر کشور دیگری بود، مجسمه اش را در میدان های شهر می ساختند. ایشان وقتی می خواست کنسرتی برگزار کند، یک آدم کوته فکر در ارشاد دستور جمع آوری تمام پوسترهای کنسرت ایشان را می داد چون آن مرحوم موها و ریش هایش بلند بود!
آنها که خودشان مسائلی دارند سانسورچی شده اند
زنگنه همچنین خاطرنشان کرد: ما در جایی هستیم که الی ماشاءالله افراد حداقلی برای حداکثری ها تصمیم می گیرند. به عنوان مثال در مسائل فرهنگی اتفاقا به جای اینکه افراد جسور، باسواد و زمان شناس تصمیم گیر باشند، آدم های ترسو و بی بصیرت تصمیم گیرنده می شوند و طی این سالها اتفاقات این چنین بسیار دیده ایم. اساسا تیغ سانسور در مسائل فرهنگی در کشور ما هیچ وقت ملاک مشخصی نداشته و براساس قانون نبوده بلکه براساس سلیقه بوده و از قضا آدم های محافظه‌کار و کسانی که خودشان مسائلی داشتند و زمان آنها را ثابت کرده، سانسورچی این مملکت بوده اند، چه در سینما و چه در تلویزیون.
وی با اشاره به قطع سخنان مداح اهل بیت از تلویزیون عنوان کرد: ساختار معیوب است. همه چیز سلیقه ای شده. قطعا در آن لحظه، مدیر شبکه دستور قطع صحبت های محمود کریمی را صادر نکرده، اشکال همین جاست که یک ناظر پخش که هیچ کسی او را نمی شناسد در آن لحظه تصور کرده از محمود کریمی که فرزند شهید و برادر شهید است و دو دهه در مهم ترین جلسات مذهبی جمهوری اسلامی مداحی و صحبت کرده، بیشتر می فهمد. مشکل اینجاست!
او سپس با انتقاد از فضای ممیزی در حوزه فرهنگی کشور به ویژه صداوسیما تصریح کرد: متاسفانه همه جا ما با طایفه ای مواجه بوده ایم که فکر می کنند فقط خودشان می دانند انقلاب، اسلام و جبهه چیست، بنابراین می آیند جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی راه می اندازند و می خواهند همه جا را مدیریت کنند. امروز مشکل اصلی ما به هیچ وجه اغتشاشگران، معترضان و نه حتی دشمن معاند ۴۰ ساله جمهوری اسلامی نیست. دشمن معاند همیشه بوده، هست و خواهد بود و مواجهه ما با او (دشمن) ضریب نفوذش را تعیین می کند. آنقدر آقایان مسوولان کشور حرف های خودی ها و دلسوزان واقعی را سانسور کرده اند و نشنیده اند که فضا برای دشمن معاند، مجاهد و سلطنت طلب آن طرف آبی باز شده است.
پخش تصاویر قرآن سوزی گناهش بیشتر است یا برهنگی یک خانم؟
این برنامه ساز مذهبی سپس به پخش تصاویر قرآن سوزی از تلویزیون اشاره و اظهار کرد: اشتباه بزرگ صداوسیمای ماست وقتی آتش سوزی قرآن و توهین به این کتاب مقدس را نه یک‌بار، بلکه چندین بار پخش می کند تا به مردم بگوید کسانی که معترض اند با قرآن مخالف اند. اساسا مخابره تصویر اهانت به قرآن گناهش به مراتب از خود قرآن سوزی بالاتر است. مشکل بعدی اینکه وقتی تصویر قرآن سوزی منتشر می شود و این اهانت به تمام خانه های مردم مخابره می شود، کسی هم صدایش درنمی آید اما به محض اینکه تصاویر عریان خانمی از تلویزیون پخش می شود همه صداها درمی آید. متاسفانه دوستان دلسوز ما انقدر سطح فکرشان پایین آمده است که نسبت به پخش تصاویر قرآن سوزی عکس العمل نشان نمی دهند اما به برهنگی واکنش نشان می دهند. تلویزیون برای پخش تصاویر این خانم از مردم عذرخواهی کرد اما برای نشان دادن قرآن سوزی خیر.
او صحبت هایش را اینگونه ادامه داد: آقای رائفی پور حدود ۱۰ سال است که در تلویزیون ممنوع التصویر است اما ما می بینیم در اوج این فضای دو قطبی همین آقا به تلویزیون دعوت می شود. چرا باید ایشان در این شلوغی ها بیاید و حرفی بزند که مردم بیشتر تحریک شوند؟ چرا در طول این مدت اخیر تلویزیون ایران هروقت چهره های موافق خودش را دعوت کرد، مقابل آنها مخالف نمی گذارد. تنها برنامه ای که مناظره به معنای واقعی شکل گرفت، برنامه "شیوه" شبکه چهار بود که بعد از ۱۰، ۱۵ شب نخست که مناظره و نقد اجتماعی سیاسی در برنامه شکل گرفت، بعد از وقفه ای کوتاه چند شبه، وقتی مجددا روی آنتن رفت به یک برنامه بی خاصیت تبدیل شد. متاسفانه عده ای برای تلویزیون جمهوری اسلامی تصمیم می گیرند که نه سواد رسانه ای دارند و نه دین اسلام و ظرفیت هایش را به خوبی می شناسند.
وی تاکید کرد: تلویزیون ملی ایران نباید وقتی پیچش را روشن می کنیم حس کنیم وابسته به جریان سیاسی خاص است، بلکه فکر کنیم ملی است. وقتی تلویزیون ما به یک رسانه جناحی تبدیل می شود دیگر ملت پای برنامه هایش نمی نشینند به ویژه جوانان. پس چرا می گویند نسل جوان برایمان ارزش دارد؟ آنها نسل جوانی را می بینند که فقط حرف خودشان را تایید کند و مخاطب حرف خودشان باشند.
زنگنه در پایان این بحث یادآور شد: در جلسات مختلفی بر اساس فیلمی که از آقای وحید یامین پور (یکی از صاحبان اندیشه این جریان) پخش شده است ایشان می گویند نظام یک هسته سخت طرفدار دارد که جمعیت شان زیاد نیست اما باید آنها را حفظ کرد، چون آنها پای نظام خون و شهید می دهند. باشد آنها را حفظ کنیم اما معنی حفظ آنها این است که بقیه را از دست بدهیم؟ الان تلویزیون جمهوری اسلامی ایران به خاطر حفظ هسته سخت طرفداران نظام فاتحه تمام مخاطبان خاکستری جامعه را دارد می خواند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: مهدی زنگنه جمهوری اسلامی محمود کریمی برنامه ساز پخش تصاویر قرآن سوزی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۹۵۴۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرفهای مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت